En daar is maart, die dekselse staart (van de winter). De bomen blijven voorlopig kaal, maar in ons Dingenzoekers hoofdkwartier bereiden wij volop de lente voor.
Deze ZigZag serveert een flinke portie frisse ideeën voor de komende weken: we gaan Scheldewandelen in het Waasland, logeren in een met liefde opgeknapte modernistische parel en checken Extra City’s straffe expo Carpetland in een oude kerk in Antwerpen.
Volg de Schelde
Meanderen langs een rivier heeft het voordeel dat je nooit verdwaalt. Geen Google Maps nodig, want het water wijst de weg. In België hebben we wel meer rivieren die het verkennen waard zijn, maar wij zochten het dicht bij huis.
In de beklemmende dagen van de pandemie merkten we namelijk dat de stroom voor onze deur een belangrijk ankerpunt werd. Weinig ademruimte was er in de straten, waardoor de Schelde gaandeweg begon te voelen als onze zee in de stad. Er was ook de belofte van avontuur, want wat lag er nu precies achter die bocht? Waar kwam die rivier vandaan en waar ging ze naartoe? Na het honderdste rondje in de (nochtans aangename) Hobokense Polder was dat gevoel van avontuur zeer welkom. Dus maakten we een plan: we zouden de oevers van de Schelde afwandelen en ons daarbij puur laten leiden door wat we onderweg tegenkwamen. En dat bleek zoveel te zijn.
Als vertrektpunt voor onze eerste Scheldetocht kozen we Stormkop aan de Droogdokkenweg in het noorden van Antwerpen, een intrigerende plek voor dromers en doeners van allerlei allooi. Je komt ogen en oren tekort in deze door vrijbuiters ingepalmde oude scheepswerf, waar de verbeelding aan de macht is. Zo worden er prachtige dingen gemaakt van opgevist plastic uit de Schelde.
En o ja, een van de bewoners van Stormkop is de maritieme ontdekkingsreiziger Fons Oerlemans, die in zijn zelfgemaakte vaartuigen al zes keer de Atlantische Oceaan overstak. Tijdens evenementen kan je hem in actie zien in zijn atelier, bouwend aan een van zijn wilde projecten.
Laat in de middag, met hoofden op springtij, namen we de waterbus, een fantastische manier om linkeroever te bereiken en op zichzelf ook al een avontuurtje. Slechts twintig minuten later gingen we aan land bij de Kruibeekse Polder, en mengden er ons genoeglijk tussen de grazende schapen.
Dit is het grootste overstromingsgebied van Vlaanderen, en onderdeel van het Sigmaplan. Gelukkig voor ons overstroomt het niet zo vaak, en kan je er dus rustig dwalen zonder natte sokken. Via een ingenieus sluizensysteem stroomt er dagelijks een kleine hoeveelheid Scheldewater in en uit het gebied, waardoor een dynamische getijdennatuur van slikken en schorren ontstaat. Heerlijk slenteren is het hier.
Verborgen in het landschap vind je hier en daar artistieke ingrepen, zoals Arcade van kunstenaarsduo Gijs Van Vaerenbergh (je weet wel, die van het doorkijkkerkje in Limburg). Het werk doet dienst als een poort over de ringdijk tussen het dorpje Bazel en het natuurgebied met voornamelijk elzenbroekbossen.
Het leuke is: je kiest zelf de lengte van je wandeling. Meanderen, dat is wat je hier doet. Je bewandelt zoveel zijwegen als je wil. En heb je er genoeg van, dan neem je de waterbus terug en sta je op een wip en een knip weer in hartje Antwerpen. Of… je blijft logeren in Bazel.
Slapen in de sixties
Voor het Waaslandse dorpje Bazel lijkt een term als pittoresk uitgevonden. Het is bijna alsof je een oud Suske en Wiske album binnenstapt. Vlakbij het Kasteel van Wissekerke ligt b&b Baz, ondergebracht in een voormalige dokterswoning uit de jaren zestig. Eigenares Katrien renoveerde het pand met veel liefde voor het origineel, en dat is te merken.
De kamers zelf bieden alle mogelijk comfort na een dag polderstappen: een goed bed, dito douche en de nodige rust en stilte.
In de gemeenschappelijke woonkamer beneden kan je chillen, thee maken en een boek lezen, en ook het ontbijt wordt er geserveerd.
Een perfecte slaapplek na een dag wandelen aan de rivieroevers, maar uiteraard ben je er ook welkom als je de Schelde links laat liggen.
Kerk met tapijt
Ook op de Antwerpse rechteroever valt nog een en ander te ontdekken. Bij Kunsthal Extra City in de Antwerpse Provinciestraat weten ze hun tentoonstellingen zo te presenteren dat je vanaf de eerste blik betoverd wordt. Om te beginnen is er natuurlijk de setting van de oude Sint-Dominicuskerk, die precies de juiste toon zet voor een expo over geëngageerde textielkunst.
Carpetland. Critical Tapestries toont werk van een elftal kunstenaars uit verschillende hoeken van de wereld, die textiel gebruiken als een manier om hun verhaal te vertellen.
Er zijn wandtapijten en vloerkleden te zien, vervaardigd met uiteenlopende technieken als vilten, weven, knopen of borduren. Stuk voor stuk kijken ze kritisch naar onze maatschappij en gaan ze verder dan simpele etiketten als ‘mooi’ of ‘niet mooi’.
Met opmerkelijk werk van makers als Natalia Nakazawa, Saiqa Ejaz en Jennifer Tee. Vergeet zeker niet tot in de kloostertuin te wandelen - achter het barretje - waar je het prachtige Trellis van de Gentse Margo Veeckman kan zien.
Stof tot nadenken.